Ale zaserwowałem!

Ja przechowam ten rozmaaaryn znaleziooony nad Serwaaami... Uch, kochanieńkie wy moje koszelewiaki, nie było mnie dni kilka, gdyż wykurzył mnie skwar. No nie dało się wysiedzieć na wiosce. Pojechałem ja, uważajcie, w okolice najpiękniejsze na świecie zaraz po Suwalszczyźnie, czyli nad Serwy do Suchej Rzeczki. O mamuniu, jak cudnie! Cisza, spokój, przez tydzień nawet radia nie słyszałem, tylko szum masztowych sosen i ptaszęta, i leciuśkie fale o piaszczysty brzeg. Nietoperze, żaby, jaszczurki, komary, ćmy, wiecie, normalka. Dopiero na łykend nazjeżdżało się diskopolowej hołoty. 

Zawsze sądziłem, że z diskopolo jest jak z żelaznym wilkiem: każdy słyszał, że jest za górami oraz lasami, ale nie widział nikt. A tu nie. Żyje i umacnia się w skorodowanych pustką łbach. Ile można słuchać debilnych kawałków o matce, co miała syna i była szalona. To już nawet czyprakowe rymy srymy lepsze, choć pisane dla jaj. A oni tymi pedalskimi głosikami zdaje się na poważnie ludzkość katują. Przeciąwszy oponki w starodawnych diskopolowych mercach i wolfswagenach, odpaliłem traktorka i wróciłem. A, i jeszcze żel do włosów dla nich podebrałem. Będą się wstydzili wyjść z namiotów. Takie nieufryzowane...

Ależ było! Pogoda świetna, nawet przy gorącu chłodny wietrzyk, a woda kojąco rześka. Aż fufajkę zdjąłem, a nawet gumofilce, i w samych kalisonach się taplałem we wodzie. Zaludnienie na polu biwakowym się zaraz potem zmniejszyło, ale co poradzisz. Gorzej, że były pogłoski o zaginięciach bez wieści. Może biały szkwał przeszedł albo co... Jeden dzień padało, ale wtenczas czytałem na głos poezje Wisławy Szymborskiej, za co sąsiedzi z pola byli dla mnie przeokrutnie wdzięczni.

No no, ale ja nie o tym. Kucięba Eleonora obznajmiła dla mnie, że pojedzie ze mną biwakować jak ja dla niej namiota szpanierskiego zakupię, bo do tego maluśkiego, co ja go mam, to parnik nie wejdzie, a prosiaki ze sobą zabrać chciała. No to zakupiłem. Fiołkowego w niebiewskie lampasy. Przedsionek taki, że z połową wioski my by tam biesiadowaliśmy, a gdyby nie garb, to w środku mógłbym stawać wyprostowany. To zresztą żaden wyczyn, gdyż wzrostu metr pińździesiąt w czapce uszatce posiadam, ale to nie jest mój rekord, gdyż wszerz wykazuję bardziej spektrakuralne wymiary. No więc wszerz namiocik także dał radę, a Kucięby Eleonory po nocy musiałem szukać po omacku, bo się zagubiała.

Żeby mi paprocha z oka wyciągła, a wy myśleliście, że po co ja jej szukałem, wy moje rubaszne basałyki?

Nie byłbym sobą gdybym nie pozwiedzał. Naszykuję ja dla was, ziemby srebrnoniebiewskie, dwa raporciki: o jedzeniu, które szykowałem na biwaku, i o takim, które jadłem w szerokim augustowskim i litewskim świecie. Oj, będzie ranking kartaczy! Ale to jutro, jutro, bo dziś Jaga będzie bić Lechię, a przynajmniej mam taką nadzieję. Dzisiaj więc razem z Radziulisem Czesławem i Ancioszko Stanisławem będę wznosił biesiadne okrzyki typu "Jaga, Jaga, mać radnaja", a jak się wiwatuje, to się kiepsko po klawiszkach plumka. To, póki co, słuchamy o augustowskich nocach i się rozmarzamy.