Pierś indyka pieczona w niskiej temperaturze

Coś mnie ogarnęło. Leń, a może jesień. Przepyszne czebureki, upichcone wczoraj w ramach Tatowych biesiad czekają i proszą żeby je zapodać, a ja co zacznę coś skrobać, to jakąś kiszkę wyskrobuję. Żeby to jeszcze ziemniaczaną. Może chwilowo priorytety mi się zmieniły i pisanie głupotek poszło w kąt. Od wczoraj robiłem czebureki, kulki tiramisu, kapuśniak na baraninie ze świstunami, karkówkę pieczoną z ziemniakami w czerwonej papryce na kapuście kiszonej, pastę pomidorowo-paprykową, a przed chwilą zrobiłem bejcę do piersi indyka, którą mam zamiar za kilka dni upiec w niskiej temperaturze. Trochę dużo, może mi inwencja poszła w gary, czort. Kto to wszystko zje, to nie wiem. Ja tu tylko gotuję. Dobrze, że tłustowate coponiektóre, Szuwaśkę nakarmię.

To teraz króciuśko, tyle żeby przemóc niemoc. Taka to bejca z oliwy, dużej ilości czosnku, kolorowego pieprzu, kolendry, tymianku, soku z cytryny, soli. Spodobała mi się ta fota z plamkami czerwonego pieprzu, to zapodaję. Jak się ta pierś pomoczy i da pomasować (mrrr), za kilka dni obsmażę ją dla zamknięcia porów i upiekę w 75 stopniach. Po 3-4 godzinach będzie soczysta i jędrna. Tak upieczone chude mięso nawet po kilku dniach w lodówce spływa sokiem. Ale pisałem już o tym. To jak pisałem, to znikam. Idę sprawdzić, czy kurki zjadły podwieczorek.