Wyprawa na dzikie baby

Cicho! Nie wygadacie dla nikogo? Przybliżcie się, to powiem wam coś na ucho, ponieważ czegoś was lubię. Dzikie baby na turzycowisku i w łozinkach za bagienkiem pojawili się. Dacie wiarę? Gadają u nas we wiosce, że całkiem nieprzechodzone one są i takie w sobie dosyć. Na zimę napaśli się musi, bo teraz spod tego śniegu to co tam wygrzebiesz? Nulki! Zajęcy nie podjesz, bo to ze dwie zimy już będzie jak Radziulis Czesław ich wytłukł do szczętu. Cholewki do Skołybiuk Maryli on wówczas smalił i chciał dla niej futro zajęcze w podarunku dać. Koniec końców nie dał, bo do mojej chałupy w drodze do lubej na minutkę wstąpił pochwalić się łupem i tego, ten, panie, za te skórki to długo my biesiadowaliśmy, a rozmaryn rozwijał się na łąkach i rozłogach.

No i rozumiecie, tak sobie siedzę i myślę, że dziką babę upolować to by było cuś! Mięsa toto może dużo mieć, zrobi się pieczyste marynowane w torfie z hyzopem; futro może ślachetne jakie ma... Nie wspominając o sławie, która przede mną roztworzyć by mogłaby się na caluśki gliniewicki powiat. Toż przecie ze samych „Gliniewickich Nowości” gryzipiórki by do mnie przyjeżdżali, interwiu prowadzili, fotografowali jak ja dziką babę sprawiam albo pokazuję, ile miała w kłębie. Czort, nigdy ja ich jeszcze nie widziałem. Tych dzikich bab, ma się rozumieć, bo gryzipiórków już żem kiedyś obglądał jak dni otwarte w tej ichniej redankcji wymyślili. A o ło, klawiaturkę ja sobie wtenczas za pazuchę wziąłem. Jeszcze numery siną barwą kłute ma: GN-238/99.

Gadają, że do żubronia te stwory podobne, ale jakby mniej cytrynowe. Kopytka - mówią - mają szerokie u podstawy, rozczapierzone i srebrem połyskujące, a oczy pyłgające jak korali z odpustu. Wielkie, rozwiane grzywy falują na nich nawet jak wiater nie gwiździ, i ciągną za sobą na dyszelkach wózeczki drzewnianne z kosztownościami. Tak mówiła dla mnie Pałąkowa. Na targu słyszała. Dwie baby spopod Paździerzownicy szły łońskiego roku dziewięćsił na herbatkę ziołową rznąć i wtem jedna tycła drugą w bok i wyszeptała „Antosikowa, patrzajcie tam, dzikie baby! Łojezusieńku, dalejże, po chłopów biec nam mus, same jedne we dwie nie uradzimy!”. No i potem po Paździerzownicy i po całej okolicy wieść gruchła, że dzikie baby pod opłotki podchodzą, niemowlęta i bigos wykradać będą. Wszystkie rzucili się dziwo obczajać, ale nic nie znajszli. Tylko nad ruczajem na Trupich Ugorkach mech rozwłóczony był i posoką umazany.

Mówią też, że te dzikie baby to one płochliwe są i waniają zsiadłym przecierem agrestowym z cząbrem. Wiecie wy coś o tym? U nas we wiosce Szuwaśko Grzegorz - nasz sołtys, znacie chyba - z daleka ich raz widział, ale żeby z bliska, to nie. Nu, po prawdzie wtenczas od trzech dni on z Gliniewic wracał, tak świętował zakup chomąta od Kapucia Włodzimierza. Chomąto postradał, bo ze stolicy powiatu to z siedym kilometry do chałupy ma i było kiedy zgubić - a może i pić dla niego chciało się to co, na samogonkę pomieniać mógł - ale co się poradował, to jego. Sołtys nasz radować się lubi, oj, lubi. Tak lubić to musi nie lubi u nas w naszej gminie nikt. Ot, zawadiackość szarmacka.

Dla mnie zdaje się tylko, czy od tematu oddaliłem się leciuśko? A, dzikie baby. Umyśliłem ja sobie, wy moje lwie paszczki mileńkie, że na te dzikie baby zasadzę się chytrze na naszych podlaskich Dzikich Polach, w śniegu wytropię, przydybię i trrach! uszczelę, okrążywszy uprzednio. No to tak: dwururkę (co z nią dziadźko na łosie chodził... znaczy się Niemca i Ruskiego gonił - oj, bo nam rentę po dziadźku odbiorą!) no więc dwururkę naszykowałem, naftą przeczyściłem, od uroku wiązkę czosnku wdziałem bez łeb,  a do kalisonów, gumofilców i pod waciak podłożyłem trzy warstwy starych gazet i jedną kory dębowej. Mula trochu, ale ponoć od rumatyzmu skutecznie uchrania. Ta bumaga to miała na rozpałkę do pieca iść, ale zdrowie ważniejsze. Nie wspominając, że o liście w lesie zimową porą - a już na turzycowisku tym bardziej - trudno być może. Suchymi liściami to... no, sami wiecie.

A, i jeszcze procę narychtowałem, bo to nie wiadomo, może ludziska tak bałakają, a one małe są. Rozumiecie, gdyby z dubeltówkowego patrona łupnąć na ten przykład w chomika asyryjskiego, to i krwawa plama nie zostałaby nawet. Jak ja bym potem udowodnił, że usiekłem, ale się cel rozsmarował na łosiaczych bobkach?

Na nic czcze gadanie. Bierę plecak, ładuję ze dwa pokaźne gąsiorki żebym głodny nie był, i idę dziką babę podchodzić. Za dni kilka wracam. Gdyby mnie ze cztery niedzieli nie było to wy do posterunkowego Guzika i do sołtysa naszego uderzajcie żeby mnie szukali, bo może mnie te france gdzie tam poturbują i będę ja ze spuszczoną głową, powoli wracał o kulasie z wrażej niewoli. A do piwniczki nie zaglądać mi tam, gdyż całą brzoskwiniówkę ukryłem dobrze za żłobem Łaciatej.

Do usłyszenia się z państwem za tydzień i ciut.