Em Si Czyprak - wioskowy rap

Znalazłem na stryszku galoty robocze. Zdaje się, jeszcze dziadźko z UNRY dostał przydziałowo. Wielgachne takie, że na nikogo nie pasowały, to czas jakiś na strachu na wróble wisiały, a potem spoczęły na strychu w kuferku. No i znajszedłem ja ich, nałożyłem, i patrzę, wyglądam samo rychtyk jak te mondzioły w Gliniewicach, co w gaciach z krokiem na kolanach się snują i w czapkach z kozyrkiem ale krzywo. Tak sobie dumam, może i ichnie gacie też z tego samego źródła?

Podglądnąłem także w klubokawiarni w telewizorku na stacji MTV, że inne patafiany, takie czarniawe więcej, też się snują jakby dla nich kto mleka makowego do kompotu dolał i pokazują coś ręcami. Rozczapierzają paluchi i zamiatają. Gadają przy tym takie „a-ha a-ha” i „oł-je m-hm”. Znakiem tego mówią zdaje się, że zrozumieli, co się do nich gada, a ręcami pokazują, odkąd dokąd to zrozumienie posiadają. Nu, nie za wiele tego, ale co poradzisz. Na wykształciuchów nie wyglądają wogle. Aha, no i jeszcze robią miny jakby pod pachami nie podmyli się albo jakby dla nich kto w te czapunie narobił i przyklepał.

Jak by to nie wyglądało, to jednakowoż kiedy wielgachna stacja pokazuje takie dziwadła, to to musi światowe i mądre być, a ja tu wioskowy chłop jestem i nie znam się nic a nic. Z duchem czasu iść trzeba, pomyślałem. No i dobra, przy niedzieli mniej koło gospodarki chodzić trzeba, więc po obiedzie włożyłem ja te gacie, obsunąłem krok żeby się po ziemi ciągał, nagawki wsadziłem w kościołowe gumiaki, czapkę uszatkę na zukos przekrzywiłem i dawaj delirycznie snuć się po chałupie, majtać się jak Stefanko Józef (wiecie, ten, co chorobę sierocą miał i ajkiu nietoperza) i łapami młynkować, a palcy rozczapierzać. Fajny był ten kryształowy flakon, ale może uda się posklejać. Najgorzej, że pinezki ja w nim trzymałem i kilka do butów dostało się, więc chwilowo nie chodzę zgrabnie.

Takie neptykowe łażenie szybko dla mnie znudziło się jednakże, bo nieproduktywne za bardzo jest i straty w dobytku powoduje. Ale ale, doznałem olśnienia, toż te z krokiem w kolanach, to one cięgiem tam coś mruczą pod nosem i jak gdyby tak skandują w poprzek podkładu muzycznego. A, to może i dla mnie tak trzeba zrobić. Wygrzebałem kawałek papiurecka, co go na podpałkę naszykowanego miałem, obdrapałem drewienko z ołówka i zacząłem tworzyć twórczość rapową. Rym taki więcej częstochowski dla mnie wyszedł, ale w końcu to rapowa piosnka jest, więc mam nadzieję, że nie spodziewacie się Leśmiana.

Apropos Leśmiana. A nie czytać mi tego mojego wierszyka jak poematu o chruśniaku. Pamiętacie może, Władysław z Lucyną poszli na pole malinowe Głuszczaka Leopolda, ale zgubili się, bo trochę hektarów Głuszczak ma. Zanim posterunkowy Guzik na parolotni ich wypatrzył, zdążyli wyjeść malin na siedymdziesiąt złotych. No, to nie czytać tak jak poetycznej twórczości, tylko tak więcej jakbyście skandowali hasła na pochodzie pierwszomajowym. Albo o ło, jak ten zespół T-Raperzy znad Wisły, co koncertował onegdaj w domu kultury w Gliniewicach, tylko zamiast „Mieszko, Mieszko, nasz koleżko” albo „Dobra dobra, dobra dobra, pocałujcie w dupę bobra” u mnie są takie zamorskie wzdychania typu „oł-je, jo-men”.

Zrozumieliście? To puśćcie sobie w tle płytę z Santor Ireną albo Grechutą Markiem – zresztą, cokolwiek byle nie pasowało, bo muzyka tam najmniej ważna jest - i do rapowania się zabierajcie. Jak my poćwiczym, to latem pojedziem może na Festiwal Piosnki i Przyśpiewki Rapowej do Kaźmirówki Wielkiej. Może wójt dotancje jakie przyzna na kościumy?

Ale koniec pitolenia, bo znoweś rozgadałem się, a twórczości poetycznej ani widu, ani słychu. No to daję.

Piosnka rapowa o zalotach Bardziaszko Stefana do Kujawskiej Marioli

Wstęp, czyli czujna zagajka, madafaka men:
m-hm jo-men joł-roł-roł-roł 
ou-je je-men m-hm 
fak-end-grab chędoż-i-łap to wioskowy rap 
m-hm-m-hm o-je je-men

Chodź mi tutaj moja panno,
mięto, manno i dziewanno,
chodź mi tu mój dziewięćsile,
gdyż posmyrać chcę cię chwilę.

Ref.:
tak-cię
ja-chcę

Będę ci imponić wanną,
furą latem, zimą sanną.
A na koniec dam ci w darze
kaczek, gęsi, kur po parze.

Ref.:
si-si
dam-ci

Pójdź, pokażę ci ja życie
letkie, choć nie w dobrobycie
a okrasą będzie ranny
udój bydła niewyspanny.

Ref.:
o-je
dój-je

Tamten w wyrku był lucyfer,
miał na brzuchu kaloryfer,
ale prędko się wydało,
że przeczytał książek mało.

Ref.:
miał-w-łbie
kieł-bie

Więc zapomnij na chwil kilka
jak cię tamten koleś ćwirkał,
gdyż przychodzę w twe barchany,
zrobić mętlik niesłychany.

Ref.:
a-ha
ci-ja

I powiedzmy sobie szczerze,
że nie miną dwa pacierze
jak mi będziesz rzęzić, kwilić
i wioskowe życie milić.

Ref.:
tak-ty
je-mi

Czas mi kończyć, bo coś czuję,
że sikorka się nerwuje.
Idę pohołubić pannę.
Miętę moją i dziewannę.

Ref.:
ech-drżyj
się-wij

joł-roł-roł men madafaka men oł-je