Dzień Blogiera. Po ptakach, ale zawsze

Czego to ludzie nie wymyślą. Dzień Blogiera zrobili. Najwpierw myślałem, że Blagiera, co by do mnie pasowało jak ulał, ale nie. Blogiera. Skupcie się, „o” tam jest. Oczywiście nie ma w tym nic złego, okazuje się tylko, że jest to sto siedymdziesiąty ósmy dzień w roku kiedy jest okazja wypić cokolek, podczas gdy wątroba jedna jest, jako i matka. Ale co by nie mówić, jest Dzień Ślusarza i Walcownika, jest Dzień Przemytnika Pokostu, Ładowacza Traulerów, Dzień Skrzypienia Grzebieniem i Święto Ludzi z Jeszcze Zdrową Śledzioną (tego akurat nie obchodzę). To co, blogier ma być gorszy?

Pech chciał, że wczoraj i przedwczoraj, i przedprzedwczoraj miałem trochę zajęć i jakoś nie składało się ażeby uczciwie dzień ten uczcić i napisać małe co nieco. Nadrabiam niniejszym, ale i przepraszam. Bywa, że dobrzy ludzie okazują mi sympatię wyróżniając podczas miłych zabaw. Wiecie, jak na przykład ostatnio z tym Dniem Blogiera: a to poleć pięć blogów, a to napisz o dziesięciuch rzeczach, które lubisz, czy wcześniej pokaż pierwsze zdjęcie na blogu albo dziesiąte w ogóle. Fajnie, co nie? Tyle że ja, czort, nie naskrobię nic, nie okażę wdzięczności podsyłając jajków od kurek albo mleka od Łaciatej czy tam jakiego gąsioreczka nie za małego, nie wspominając o podpięciu się do zabawy. Ot, pomorek.

Dzisiaj więc nie imiennie, ale zbiorowo: senkju ogromnie za to, że zagaszczam ja u was, że wspominacie czasem, co musi oznaczać, że i w was umiłowanie dla rolnictwa drzemie, a czasem pewnie nawet ryczy. Dla zadośćuczynienia i podziękowania, wszystkim życzliwym koszelewskiej ziemi zdradzam dziś, co lubię najwięc (takie jest założenie tej ostatniej zabawy). Może nie najwięc, tylko co ślina pierwsze na język nawinie. Sami rozumiecie, jaka gmina, taka ślina. Jadę, nie?

Lubię kiedy deszcz popada,
kiedy w słońcu śnieg się skrzy,
kiedy wiosna w sadzie siada
i świergoli trzy po trzy.

Lubię w smaku śliwowincji
swojską, przaśną nutę czuć:
posmak lasu i prowincji
co się każe w chmurach snuć.

Bardzom kontent gdy w piwniczce
jest rozmaryn, czosnek i
gdy w oliwie, tej księżniczce
stek z jagniątka pysznie lśni.

Wręcz uwielbiam gdy dziewczynie
pukiel włosów muska twarz.
Jakby mówił „w tej godzinie
ty mnie także pieść i głaszcz”.

Lecz czekajcie, żeb nie było,
że to jest poważny wiersz!
Baciukowi prasnąć w ryło
ooo, to strasznie lubię też!

Lubiłbym pójść do galerii
by kultury chapsnąć łyk,
lecz nie mogę po prób serii
obrotowych minąć drzwi.

Tu powyżej rym koślawy,
więc przepraszać was ja chcę.
Oko mrużę. Dla zabawy
lubię czasem droczyć się.

Bardzo cenię dobrą książkę,
zwłaszcza gdy okładki ma.
Sprytnie wiążę ją na wstążkę
i w bardaszki wieszam drzwiach.

Do dziesięciu już nie zliczę,
gdyż żywina mordy drze.
Lecz kto lubi, czego życzę,
niech tu ze mną chichra się.