Menikiur

Piszczyńska Aldona — ta, która onegdaj nakarmiła kurki wisionkami z nalewki że one potem siedziały na opłotku i długo w noc śpiewały partyzanckie dumki, w chlewiku urządziła zakład. Fryzjerstwo i menikiur, czy jakoś tak. Dumaliśmy z chłopami na schodkach za gieesem, co to ten menikiur jest. Że może z kurami coś, rozumował Radziulis Czesław, ale kościelny Koszelewski uznał, że to chyba nie to, bo przecie zakład w chlewiku, a nie w kurniku, a poza tym tam „kiur” stoi, a nie „kur”. Nu, mogła pomylić się, wygrzechotał na to sołtys Szuwaśko, bo sama smołą na prześcieradle szylda namazała, a u niej sześć klas szkoły powszechnej tylko. Nie mogliśmy dojść tołku z tym menikiurem. Jak to mówią: dumał nie dumał, carom nie budziesz. Jechałem po niedzieli do Gliniewic po klatkę dla nutrii. Umyśliłem, że wywiem się, co i jak.

Postanowiłem najsamwpierw zajść do bibioteki aby w mądrych książkach rozeznać się. Jak tylko kupiłem na targu klatkę, gąsiorek, nową kosę i pierzynę z najprawdziwszego chińskiego elastiku, wgramoliłem się do tej książkowni. Bibiokarka, Latowicka Eleonora, dość nieprzyjemna baba i na żądnych wiedzy patrząca krzywym okiem, popatrzyła na mnie jakby dziwadło jakie ujrzała. A niby czemu kiedy ja w monopolowym, co zaraz obok znajduje się, najmniej raz w tygodniu bywam, a więc zatem i w bibiotece jakby u siebie jestem, czy nie tak, co? No ale nic. Poszperałem, połaziłem, a Latowicka krok w krok za mną. Bała się musi, że kartki rwać będę do kurzenia machorki. Głupia, toż ja nie kurzę. Na koniec, kiedy w dziale medycznym nic nie znalazłem (na „m” było tylko o marskości wątroby), poprosiłem o słownik, bo tak mnie się zdało, że to może w zagramanicznym języku być. Taka moda teraz jest, że wszystko nie po naszemu musi być i wtedy jest gites. I proszę, znalazłem. Wydało się, że ten menikiur od dwóch słów hamerykańskich wywodzi się: „meni” znaczy dużo, a „kiur” to lekarstwo. O i masz: wszechstronne leczenie.

Wieczorem po obrządku zabłysłem erudyctwem przed moimi kompanami. Ucieszyli się, że do Gliniewic do ośrodka zdrowia jeździć nie będzie trzeba i nawet my na taką okoliczność dwa czy trzy toasty wznieśliśmy, nie powiem. Wczoraj zaś, że mnie trzucha po tych toastach napaździerzała i w krzyżu łupało, udałem się do Piszczyńskiej na obdukcję aby nową funkcjonalność potestować. A tak, tak, co myślicie, siódmy krzyżyk tylko patrzeć jak stuknie, to i ma prawo pobolewać to i owo.

Chlewik wyrychtowany jak się patrzy. Świnki usunięte w kąt, ściany pobielone wapnem, na podłodze gumoleum z letniej kuchni z wycięciem po kuchence gazowej, pelargonie i paprotki dla ozdoby, jakieś makatki, wszędzie zapach wody brzozowej — słowem: luksusy. Wlazłem, obstukałem gumiaki i mówię, że kiurować się przyszedłem. Rozumiecie, światowo zagaić chciałem, że niby poliglot ze mnie i na innostrannych językach wyznaję się. Aldona kazała siąść na otomanie i relaksować się, więc wyciągnąłem zza pazuchy litrową piersióweczkę i pociągnąłem tęgo. Okazało się jednak, że nie o taką relaksację dla niej chodziło, tylko żeby się rozluźnić. No niby że co? Ano siądź, Antoni, gazetkę poczytaj, pomyśl sobie o czymś przyjemnym, zostaw tę flaszkę, zaraz się tobą zajmę. Iii, w gazetach same ubrane baby były, wyfotoszopowane do imentu, a do czytania nie było nic a nic. Jedynie dwa przepisy kulinarne znalazłem. Wykorzystałem moment, że właścicielka zajęta była robieniem ryżoblond trwałej dla Wisionko Wiesławy i wyrwałem je sobie, kaszląc w odpowiednim momencie dla ukrycia odgłosu.

Kiedy przyszła moja kolej, Aldona kazała dla mnie siąść na taboretku i łapy łapie. Jak nic chiromontka albo zalecać się będzie. Żeby ona wcześniej powiedziała, to po porządkach w oborze ręcy opłukałbym albo odekolona użył. Ale w sumie po co kiedy ona zaraz takie malutkie dłutko wzięła i żałobę spod pazurów zaczęła mi wydłubywać. Potem jakieś maści nałożyła, a nawet paznokcie obcięła. O żesz w mordę, zaniepokoiłem się, jak to takie dokładne kiurowanie, to ja stąd dwa dni nie wyjdę! Ale nie, pomoczyła, powycinała, pomasowała, powcierała i mówi, że pińździesiąt złotych należy się. Ja do niej, że hola, gdzie paznokcie a gdzie trzustka, a ona do mnie żebym się nie wydurniał tylko z mamony wyskakiwał.

Wściekłem się, ale co było robić. U posterunkowego Guzika na cenzurze ostatnio jestem za wsypanie worka mąki ziemniaczanej do studni Baciuka, więc zapłaciłem i poszedłem precz. Wątrobę sam musiałem śliwowincją pokiurować... tfu, pokurować, i dla spokojności uraczyć się morelówką z arcydzięglem aby powetować stratę pokaźnej sumy pieniężnej. Oj, policzę się ja z Piszczyńską Aldoną!

Wyszło na to, że tyle mojego, co te przepisy gwizdnąłem. Wziąłem się dziś za jeden z nich i o tym miało być w tym wpisie, ale widzę, że o gotowaniu napiszę jutro, bo jakoś tak od słowa do słowa i epistoła gotowa. Zresztą, z pisania teraz już nici. Z piekarnika uroczo pachnie, więc iść mi mus. Mam nadzieję, że dobre wyjdzie, bo inaczej to nic, tylko w dekadencję popaść i u Maciaszczyka kredyt otworzyć. Pińździesiąt złotych!