Zupa z pokrzywy

Na gospodarce, rozumiecie, różnie bywa. Jak się świnkę bije, to i pasztetowa, i kaszanka wyjdzie. Przed świętami człowiek zastawi rozrzutnik obornika, a poje dobrze. Jednakowoż w międzyczasie, tego, przednówek jest, nie? A rozrzutnik zastawiony. No i na tym przednówku bywa, że w kieszeniu pustowato: ochra jeszcze nie wzejszła, szpinak po hucznych obchodach Tygodnia Sowizdrzała zapomni się wysiać, a kapusty Baciuk strzeże jak swojej starej, nie podbierzesz. Kapusty, bo na Baciukową to i patrzeć hadko, podbierać nikomu do łba nie przyjdzie — chyba że na okup. Z okupem to jednak helou, ponieważ możliwość jest, że Baciuk tylko tak pozeruje. Gotowy na swą ślubną pomyłkę machnąć ręką, a wówczas popadli my byśmy w kałabaniu razem z beretką. Wiecie, Baciukowa nienażarta jest* i drogo kosztuje.

Ale nie o tym ja. Jak w piwniczce poza maciaszczykowym dobrem puchi, to u człowieka instynkta wynalażcza uruchamia się, jejbohu. I u mnie takoż. Chodziłem owóż wedle stoczka, co na Trupi Wygon płynie (wiecie, za starym Bakutilem), patrzałem za butelkami do skupu. Wtem patrzę, młodziutka pokrzywa zieleni się. Jeszcze nie piekąca, w cieniu leszczyny ukryta. Opodal zaś na polance — młodziutki szczawik ledwo z ziemi wyrósłszy. No, myślę, głodować dziś nie będę.

Składniki:

▪ 50 dkg wołowiny z kością, 

▪ 30 dkg młodej pokrzywy (najlepiej rosnące w cieniu), 

▪ 20 dkg szczawiu (z lasu, albo pola, bo taki najlepszy), 

▪ włoszczyzna, 

▪ łyżka masła, 

▪ pół łyżki mąki, 

▪ pół szklanki śmietany, 

▪ sól, cukier do smaku.

Włoszczyznę obrać, pokroić w kostkę, krótko przesmażyć na gorącym tłuszczu, przełożyć do zimnej wody razem z mięsem i ugotować wywar. 

Do rondla z wrzącą wodą wrzucić posiekaną pokrzywę (same najmłodsze liście) i szczaw, gotować 5 minut, a następnie osączyć na sicie. 

Kości obrać z mięsa i pokroić, do rosołu włożyć przygotowaną pokrzywę i szczaw, gotować jeszcze 15 min. Podprawić zasmażką z mąki i tłuszczu, osolić i osłodzić do smaku. Zalać podprawioną kwaśną śmietaną, posypać siekaną zieloną pietruszką.

Można podawać z jajkami ugotowanymi na twardo i młodymi ziemniaczkami z zasmażką ze słoniny, albo z grzankami. Słoninę wyżarł mi sołtys Szuwaśko, więc zrobiłem z grzankami.

Uch, to ci dopiero delikatna mimo że solidna, swojska zupa z tego, co przy rowie rośnie. Grunt żeby pokrzywa była oczojebnie zieloniuchna, młodziutka, no i szczaw też taki, co ledwo spomiędzy mchu i paprochów wychyli liścia. Takie młodziaki orzeźwiają i energetyzują, nie wspomniawszy o śmietanie i kościach. Tak, czy siak, zwlekać nie ma co. Hajda na pokrzywobranie! Mrówki może też tam są... O mrówkobraniu jednak kto inny pisał, i wy już dobrze wiecie, basałyki krotochwilne, kto, gdzie, i w której księdze. Ale że wy takie rzeczy czytujecie?!

----------------------------

*  Wasyluk Ambroży z Kopydłówki także nienażarty raz był. On ropę z Białorusi szmugluje. Normalnie, jak wszyscy. Onegdaj o mało co, a jego straż celna pojmałaby. Jakoś on psim swędem z trofiejnym towarem uszedł, ale potem w klubokawiarni wyrzekał, że przestrachał się nienażarty. Znaczy to, jak dla nas potem sołtys wytłumaczył, że on dwa dni nie jadł nic, i tylko dzięki temu nie zesrał się w kalisony. Patrzajcie, jakie emocje w biznesie są.