Ryba pieczona w folii

Z tą rybą to było tak. Wyjazd Maciaszczyka przedłużał się, widać powodzenie miał w polowaniu albo u sikorek. Jedno sobie dobre, drugie sobie, ma się rozumieć, byle nie oba na raz, bo może być kałabania. W każdym bądź razie jak się na wiosce ludziska zwiedzieli, że zapasik do wykorzystania zostawiony w szopce jest, jeden po drugim schodzić się zaczęli. Najsamwpierw chłopy, a jakże, ale i bab trochę też było, choć po większej części takich, co chłopów szukać przyszły, i dawaj kosztować specjałów. Prawie że jak coroczny festyn wioskowy zrobił się, tylko festyn nie trwa tydzień i jedzenie zawsze jest dowożone przez kateringową firmę Pałąkowej na spółkę z bufetową Danutą (znacie może, to ta, która w klubokawiarni winiucho polewa), a u nas tu nie było papu ani ani. Bo, rozumiecie, Pałąkowa była z nami i winszowała dla rozmaryna nie gorzej niż Bardziaczyk Józef, a ten to potrafi. Jedynie sołtys Szuwaśko jak zwykle za pazuchą słuszny połeć słoniny miał, ale co to było na tyle luda.

Jakoś przed niedzielą poczułem, że musi pora już na mnie. Zachciało się dla mnie zjeść czegoś letkiego, wiecie, jak tiule Psubraty Beaty, bo ta śliwowincja ciężkostrawna musiała być, gdyż jakoś tak mnie w żołądku mulało. W Krynicy Morskiej dają świetnego sandacza pieczonego w folii z mozarellą i się dla mnie zackniło. Padło więc na rybę, zwłaszcza że akuratnie miałem dorsza kupionego prosto z kutra od rybaka w Kątach Rybackich. Oj, bo zaraz się wyda, że ja tu straszliwie naoszukiwałem, w rzeczywistości bawiąc nie w szopce u Maciaszczyka, a całkowicie gdzie indziej. No to jadę z tą rybą zanim się mi tu pokapujecie, wy moje przenikliwe szerloki.

Składniki:

filet z dorsza,
4 plastry cukinii,
garść starkowanej marchewki,
2 plastry mozarelli,
odrobina soku z cytryny,
sól, pieprz, koperek.

Nie dawałem żadnych ziół poza koperkiem, bo chciałem żeby ryba miała nieskalany smak. Taka prosto-z-morza ryba potrzebuje jedynie odrobiny soli i soku z cytryny. Oj, jaka szkoda, że w sklepach nie ma naprawdę świeżych ryb. Toż to czysta poezja! I cena dobra — 8 złotych za kilogram pięknego mięsa pachnącego morzem i solą.

Dorsza wyfiletowałem, z resztek zrobiłem prosty a pyszny rosół na bulionie warzywnym. Na kawałku folii ułożyłem plastry cukinii (oddzieliła mięso od zbierającego się na dnie soku, dzięki czemu ryba się piekła, a nie gotowała, a cukinia ładnie miękła i napawała się aromatem ryby). Posoliłem, popieprzyłem, położyłem filety, posoliłem, popieprzyłem, pokropiłem sokiem z cytryny, posypałem koperkiem, rzuciłem nieco marchewki starkowanej na grubych oczkach tarki, położyłem ser, posoliłem, popieprzyłem, lekko zawinąłem brzegi folii, ale tak, żeby pakunek nie był zamknięty, żeby mógł odparować nadmiar płynu. Do pieca pod grill nastawiony na maksa na jakieś 10 minut. Jak się ser zbrązowi, wyjmujemy, bo rybie starczy mało wiele, a jak się ją przetrzyma, to wychodzi pulpa celulozowa abo cuś.

Ojojoj, soczysta rybka, delikatniuchna cukinia, słodka marchewka i na to wszystko nie za ostry ser. Nie da się prościej. Smakowało mi że hej. Podjadłszy, poszedłem sprawdzić, co tam w szopce słychać, ale spotkanie towarzyskie miało się ku końcu, ponieważ denko wanny się odkryło i kubki nieprzyjemnie zgrzytały o blaszanne dno. Jedynie Paragon Witold przeliczał drobniaki zgromadzone w puszce jako podziękowanie za poczęstunek. Zaraz pojechał po śrutę żytnią ażeby nasz pogromca monopolu śpirytusowego po powrocie miał z czego nową produkcję dla asymilacji wioskowego społeczeństwa uskutecznić. A o tym, co było jak Maciaszczyk wrócił i okazało się, że ktoś składzik na narzędzia z bardaszką pomylił, opowiem wam jak tylko odstawię do punktu skupu bławatki.