Maciaszczykowe biwakowanie

Wybrałem się do Maciaszczyka, gdyż pustkami w piwniczce ziać zaczęło, a płyny mus uzupełniać, jak powiedział prelegent na pogadance w domu kultury w Gliniewicach. Człapałem z przyczepką do rowera i obmyślałem plan zakupów. Nasz przełamywacz monopolizacji państwowej ofertę porozszerzał i teraz to hoho! W Peweksie tyle nie było, co u niego. Najwięcej dla mnie smakuje śliwowincja letko podsładzana karmelem. Wanilią silnie daje i jest samo rychtyk na wieczorek przy torcie od bufetowej Danuty.

Kiedy przechodziłem mimo gieesu, z krzaków wygramoliła się Pałąkowa, wracająca z procą z polowania na zająca, a zza gieesowego baraku wychynął Radziulis Czesław, który niósł butelkę po winie „Koszmar abstynenta” na wymianę. Namówiliśmy my jego ażeby kwasiora nie łykał tylko z nami poszedł celem zanabycia czego dobrego. Pałąkowa koniecznie chciała gruszkówki kupić, bo spodziewała się w sobotę koleżanek z Koła Gospodyń Wioskowych.

Kiedy myśmy dochodzili do maciaszczykowej zagrody, wzięło nas niedobre przeczucie, albowiem na gumnie stał traktorek i wyładowana po brzegi przyczepka z fotelami, stołem, paprotką, balią i innymi sprzętami. Jak się dowiedzieliśmy się, podbiegłszy do furtki, Maciaszczyk zatęsknił za młodzieńczymi latami kiedy to z całą klasą z Technikum Rolniczego jeździł na biwaki. Zabrał więc kapę z łóżka i żerdkę ze stodoły aby wykonać namiot, i wybierał się właśnie popod Paździerzownicę biwakować.

— Wacławie, bójżesz się Boga — zaczęła lamentować moja sąsiadka. — Toż przecie ty misję społecznie pożyteczną wypełniasz! Jak lekarz albo i lepiej jeszcze jesteś, na posterunku dla ciebie stać trzeba, a nie dekadentyzować się. Jakże to ma być, mój panie, gieesową obrzygliwą  z proszku barbeluchę pić mamy?

— Jak nic parcha albo zapalenia od tego można dostać — wtrącił Radziulis. — Mówił dla mnie jeden chłop na targu w Gliniewicach, że sąsiad jego trzy niedziele pił samą sklepową gorzałkę, aż wypryszczyło jego dokumentnie, a dodatkowo obrzydzenia takiego na alkohol doznał, że na abstynencję przeszedł i bez pół roku tylko francuskie winiucho łykał.

— O Najświętsza Panienko! — załkała Pałąk Halina i załamała ręce. — Francuskie winiucho!

— A na co to tak jazgotać — wyszeleścił Maciaszczyk, międląc w ustach niedopałek biełamorca. Oparł się o przyczepkę i swoim zwyczajem bardzo powoli oświecił nas: — Naszykowałem ja dla was zapasik większy ażebyście nie zatracili się jak mnie tu nie będzie. W szopie w lasku za Mogiłkami jest wanienka, a w niej samo najświeższa produkcja. O masz, może i ognia nie wygasiłem. Zajdźcie w te pędy i rozsuńcie drewka, bo na mnie już czas. Przed nocą obozowisko rozłożyć mi trzeba, a może i uda się jeszcze zapolować na kozice. Pod wanienką zostawiłem puszkę na mamonę. Jak sobie nalejecie do gąsiorka, wrzućcie kilka groszaków żebym na nowy zacier fundusze miał.

Odwrócił się, odpalił silnik i poturkotał wypoczywać.

No, to ten, tego, ten, teraz wiecie już, dla jakiej przyczyny mnie tu tyle czasu nie było. Ooo mój rozmaryyynieee...