Do spróbowania: Łosoś po polsku

Dzień dobry się z nimi. Pospaliście? Ja tu od świtu robię przymiarki żeby chlewik nowy postawić, bo stary czegoś podupada. Akuratnie przerwę mam, bo się jebłem młotkiem w obojczyk. Oprócz chlewika chciałem też piwniczkę na kalwadosik wykopać, ale zima za pasem, to do wiosny będę tę jabłkówkę sezonował w stodole. A nie zakradać mi się tam, bo policzone wszystko! Jak czego zbraknie, będę od chałupy do chałupy chodził i chuchać kazał. 

No i ten, wziąłem się deski heblować. Wynoszę ja ich ze składzika, patrzę, a tam popod ścianą kuferek stoi. Ładny, drzewnianny. Meselkiem podważyłem wieko i za głowę się złapałem. Znakiem mówiąc za czapkę uszankę, bo akurat ja ją na łbie miałem. Same papierzyska w tym kuferku: receptury na maść od kaczych łap grzybicy, co robić jak się kobyłka ochwaci, numery lotka na przyszłą sobotę, wycinki z „Gliniewickich Nowości” o drzymieniu strabągów. Jak to w kuferku, wiecie. A co tam gazetowych skrawków do skręcania machorki było! Oj, Szuwaśko nie będzie zdanżał śliwowincji donaszać żeb się wypłacić dla mnie za tę bumagę drogocenną.

Ale nie o tym ja. Między tymi wszystkimi skarbnicami wiedzy i mądrości ludowej znajszedłem karteluszek własną ręką nabazgrany z przepisem ładnym, co jego - tak sobie dumam - popróbować warto. Zapisuję ja to tu żeb nie zapomnieć i na okoliczność że karteczka na rozpałkę by poszła. Nie wiem tylko, czy „łosoś” tam stoi, czy „wędzona konina”, bo zamazano troszku - jakby towotem przeciągnięte. Musi łosoś, bo wędzona konina nijak nie idzie do wina. No i oczy nie widziały: do koniny pchać migdały?!

Hehe, stało tam naskrobane, że ten łosoś po polsku jest. Normalnie z molo w Sopocie łapany, czort. Łosoś najbliżej w Norwegii musi. Wino ze strzyszku znoszę, „Chile” na nim stoi; a migdały prosto z Hiszpanii. No dobra, jajca nasze polskie, od po polsku gdaczących kur. Normalnie fjużyn jakiś. O, taka to nasza kuchnia fajowa jest. Jak co dobre, bierzemy bez szczypania, a nie jak te Francuzy czy Włochy, że tylko ich najlepsze i nosa poza swoje gumno nie wystawią, choćby i psuli. Nu, dosyć czepialstwa, daję.

Składniki
▪ 75 dkg łososia,
▪ 1 szklanka białego wina (resztę wypić, bo wietrzeje prędko),
▪ 2 żółtka,
▪ migdały.

Łososia ugotować w winie na małym gazie. Tak sobie myślę, że nie zawadziłoby wrzucić do tego wina czosnku i jakiegoś ziółka (sołtys nasz z pewnością zaordynowałby natopić słoniny). Popieprzyć trochę z sąsiadem póki nie przestygnie, posolić, smarować rozbełtanym żółtkiem, panierować w migdałach. Mielonych chyba, co nie? Czy płatkowanych? Smażyć.

Dobre to może być, jejbohu. Proste, uroczo niezmanierowane. Na Święta będzie można wykonać dla odsapki od mięs wszelakich. Do tego na tym winie od gotowania ryby lekki sos cytrynowy może? I podać na sałatach z rukolą. Abo nie. Dżingyl bels, dżingyl bels...