Tera, misiu, tiramisu tyraj mi tu

 


Znowu dałem ciała. Dotąd jak ktoś rozpływał się nad tiramisu, prychałem i drwiłem, że jajecznicę robi się inaczej, że ciastka i serek wolę oddzielnie, że zmarnowana kawa i alkohol, które można było wypić (co prawda kawy nie pijam, ale zawsze można by ją było przehandlować na coś mocniejszego). No ale w końcu się złamałem, cholerka, i to był błąd. Sądziłem, że to egzaltacja i snobowanie, a to pyszności. A co mi przeszkadzało nie jeść tego specjału? Byłbym jako ta trzcina szczuplutki, zwiewny i wiotki, a tak... wszystkie diety i mozolne rzeźbienie kaloryferka* poszłooo fpiz... no, do tiramisu poszło. Kaloryczna ta delicja, a jeszcze trzeba czekać z zębami na stole aż dojdzie w lodówce... A nu jego.

Recepturę podkradłem od Ptasi, bo przepis był prosty i obiecujący. Dobry wybór. Trochę zmieniłem. Nie wiem, czy na dobre.

Składniki:
▪ 0,5 kg dobrego serka mascarpone,
▪ 4 zółtka,
▪ 10 dkg cukru pudru,
▪ pół łyżeczki soli,
▪ aromat waniliowy,
▪ 15 dkg biszkoptów,
▪ 75-100 ml amaretto,
▪ 300-350 ml mocnej kawy,
▪ kakao albo gorzka czekolada.

Żółtka ucieramy w robocie lub manualnie z cukrem pudrem na gładką masę. Dodajemy wanilię lub aromat waniliowy. Słodycze lubią sól, więc sypiemy troszkę. Dodajemy serek i krótko miksujemy.

Teraz ciacha. Robimy mocną kawę, studzimy i wlewamy trunek (ja dałem rum, ale podobno może być i Bayleys; no, może nie maciaszczykowa śliwowincja, bo się białko w serku zetnie). Bierzemy po biszkopcie, na sekundę - nie dłużej - zanurzamy w podchmielonej kawie i układamy na dnie salaterki lub formy do pieczenia. Posypujemy kakao (miałem tylko jakieś stare, więc starkowałem pół tabliczki czekolady i było git). Na to warstwa serka. Tylko go nie próbujcie, bo smaczny okrutnie. Zjecie wszystko i co, z deseru zostaną nakawowane biszkopty na dnie miski. Na warstwę serowego kremu sypiemy kakao/czekoladę. Teraz znów namoczone biszkopty, kakao, ser. Zafoliować i do lodówki. Co najmniej na noc, a jak kto trenuje do programu „Mam cierpliwość”, to trzy dni. Po tym czasie wyjmujemy, posypujemy czekoladą i wydajemy (jeśli ostatnią warstwę czekolady sypniemy przed lodówkowaniem, wsiąknie w ser i będzie wyglądać mniej wyjściowo). Cie nie mogie, jakie dobre.

Uwaga teraz będzie. No więc uwaga: ja dałem 20 dkg biszkoptów. Wyszły trzy warstwy i smakowało to znakomicie, ale krem był troszkę za mało wyczuwalny. To było takie kawowo-serowe, szalenie wilgotne ciasto. Sugeruję 15 albo nawet 10 dkg biszkoptów żeby krem się wybił. Wyjdą wtedy dwie warstwy i będzie czadersko aż onuce będą spadać z wieszaka.

Każdy, kto choć raz robił ten deser, westchnie zaraz i z powątpiewaniem przewróci oczami: wielkie mi mecyje, toż to podstawowy przepis na tiramisu, phi. No, może i bez wodotrysków, ale smakowe to jest, że niech mnie rosomak przeczołga. Szuwaśko Grzegorz, nasz sołtys - wiecie, który - jak dowiedział się, jakie to energetyczne jest i jak spróbował, to mocą urzędu nakazał każdemu we wsi, chałupa po chałupie, raz w tydzień szykować tego tiramisu miskę w soboty po obiedzie. Nawet z pewną odrazą siadł do internatu i znalazł lodowe tiramisu, i kulki tiramisusowe. Nu, linio, praszczaj.

To jeszcze wytłumaczenie gwiazdki z lida zapodam żeby nie pomyśleliście, że na siłownię chadzam, i idę warzyć krochmal.

____________________________________
* Kupka-Poniatowski Ignacy wymieniał ogrzewanie w chałupie. Kupiłem ja od niego kaloryfer i dłutkiem w nim pracowicie dłubałem. Chciałem rzeźbę nowoczesną pt. „Jutrzenka tolerancji nagabująca młodzianków w drodze do szkoły” na wystawę rzeźby ludowej naszykować. No ale żeby sery i biszkopy kupić, musiałem ja tego kaloryferka sprzedać, czort, i jeszcze dwie diety za delegacje, co ja w nie jeździłem z ramienia powiatu, to też na to poszły. Życie światowe kosztowne jest.