Kuchnia według Bazyluków: podlaskie susi i dynia po grecku

Człapałem wczoraj po chałupie z mokrą szmatą na łbie i burczałem na pająka Stefana, gdyż strasznie hałasował w kącie u powały. Nie lubi on musi jak ja jego samego zostawiam na noc i wychodząc gaszę światło, bo nie może przez to popisywać się przed skorkiem Leonem nowiutkimi pajęczynowymi rajstopami ze szwem na dupie. No to się potem na mnie mści. Ale żeby od samego rana grać na kastanietach z cekinów?

Ta szmata to przez to, że byłem ja pozawczoraj u Bazyluków Luby i Kazimierza w odwiedzinach sąsiedzkich i z racji tego, że nalewki na rdeście narobili oni pół piwniczki i degustować zaprosili mnie. Bazyluki znane są w naszej wiosce nie tylko z tego, że dobre z nich ludzie, ale i kuchennie uzdolnione, więc pojedliśmy za wszystkie czasy - tyle że chleb słonowaty był i łeb mnie wczoraj napaździerzał. Jakoś jak tylko my degustancję zaczęliśmy uskuteczniać, przybiegła Pałąkowa, zaprezentowała pokaz chorograficzny, który nazywał się „Emilia Plater na barykadzie wolności”, wywiszczała „na pohybel, ludu robotniczy miastowy i wioskowy”, wypiła stakana i wybiegła machając rękami. Ot i patrzajcie, kultury człowiek łyknie odrobinkę i zaodraz światowo więcej czuje się.

Pod wieczór my z Kazimierzem opowiadając jego lubej Lubie o naszych łowach na lisicę, co nam jajka z kurników podkradała, dla unaocznienia skakaliśmy w tę i nazad przez kozetkę, którą wytachaliśmy na środek izby. Szkoda tego lampiona kryształowego, ale co poradzisz: stało się i się nie odstanie. Zrobiliśmy nowe lampiony z butelek po rdestówce.  Szyby do meblościanki też wstawiliśmy, więc straty takie znowu duże nie były. We w tak zwanym międzyczasie założyliśmy Klub Kartografów Koszelewskich (KKK). Umyśliliśmy zrobić mapę Koszelewa i okolic, ale taką anonimowaną, we Fleszu. Oj, widzi mi się, będą zebrania ciała założycielskiego, będą! Potem graliśmy we wojnę i w kucanego na duże kijaszki i było ogólnie uroczo jak podczas akademii na cześć.

Ale że to blog o kucharzeniu przy pomocy kucheneczki gazowej jest, to ja nie będę wam tu głowy zawracał opowieściami o tym, jak zakradliśmy się po północy pod chałupę Baciuka i huczeliśmy złowieszczo popod oknami (stara Baciukowa ze strachu ofiarowała się Najświętszej Panience pierwsze piątki obchodzić mniejszym łukiem), tylko przepowiem, co jedliśmy. A jest o czym gadać, nie powiem. To znaczy się właśnie powiem.

Najsamwpierw Luba obwieściła, że susi jeść będziemy. Kazimierz na to, że susić to nas w niedzielę będzie jak my się nardestujemy, i żeby nie uprzedzała faktów bo napitek dla nas obrzydza. Ale faktycznie, najprawdziwsze susi to było, ale po naszemu i nie z surową rybą, bo my nie koty, tylko ze śledziem, a zamiast tych zielonych farfocli w ramach przytrzymywacza użyte zostały liście pory. Po wierzchu posypano kaparami. I jeszcze był chrzan zaprawiony farbką plakatową żeby udawał zamorskie spasabi, czy jak to się tam nazywa. I śmieszne, i smaczne to było.

Dalej była rozanielająca dynia po grecku, czyli znakiem mówiąc zrobiona jak nasza polska ryba po grecku, ale z makaronową dynią zamiast ryby. Mówię wam, pycha! Dynia makaronowa to jest taka, że jak się rozkraja, dzieli się na włókienka - samo rychtyk jak ułożony równiutko makaron sojowy. Delikatna bardzo.

Jak my już pod północ oznaki osłabienia przejawiać zaczęliśmy, Bazylukowa Luba zupę wydała, ale jaką! Zupa krem z suszonych grzybów, pięknie doprawiona, gęsta i intensywna. Zaraz dla nas oczy rozpluszczyli się i Kazimierz pognał do piwniczki po nowy gasiorek rdestówki.

Już po północy zaserwowali oni dla mnie wety w postaci owoców różnorodnych posypanych zmielonymi zamrożonymi truskawkami z cukrem. Heh, orzeźwiający deser.

Oprócz tych pyszności na stole stały marynaty do zakanszania: wyśmienita delikatna fasolka z koprem, smakowite, nie za kwaśne grzybki i intensywna, słodka cukinia z papryką i cybulą. Mówię wam, bajka.

Na koniec życzylismy dla rozmarynu żeby on się ślicznie rozwijał. I bylibyśmy dla niego jeszcze trochę winszowali, ale przyjechał posterunkowy Guzik swoim polonezem bez klapy od silnika i powiedział że chłopy, zlitujcie się, tak być nie może, spać nie idzie, zaraz ludzie do kościoła na szóstą wstawać będą a jak się na was popatrzą to mało modlitewne nastroje mieć oni mogą i ksiądz proboszcz będzie niezadowolony  - w ogóle z tego nic dobrego nie będzie, bo jeszcze do was na tę rdestówkę się zaproszą i wtedy rozpocznie się kałabania na całego, ponieważ w areszcie trzy cele tylko są, z czego jedna zajęta przez Skrzypczyka Witolda, dla którego zamaniło się w piątek po wyjściu z klubokawiarni dojść do chałupy skacząc z dachu na dach, ale rymsnął się już ze schodków klubokawiarnianych i za karę postanowił je zdemontować szczypczykami do homarów. Rozumiecie, ten nasz posterunkowy trochę nas boi się, dlatego łagodny taki. Jak kiedyś przyfikiwał tośmy go na trzy dni w celi zamkli i on kruszał. Był potem jak zając na Wielkanoc. Że niby skruszały taki.

No to co było robić, rozeszliśmy się. Wróciłem na gumno i od razu wydoiłem Łaciatą żeby mnie potem w południe nie budziła. Na wszelki wypadek wypiłem szklaneczkę śliwowincji: dla zdrowotności i żeby mieć pewność, że usnę. Śniły mi się rozfalowane łany rozmarynu, po których biegały pieczone kaczki i stękały. A potem była już druga popołudniowa godzina i się zwlokłem zadać kurkom, albowiem z głodu wydziobywały kit z okien. No i miałem zatarg z pająkiem Stefanem, ale o tym już wiecie. Do zobaczenia się z państwem.

▪▪▪
Na sam koniec przypomnę dla tych, co nie pamiętają, że oponki do traktorka wygrać ja zamiaruję w konkursiue Blog roku, kategoria Absurdalne i durnowate (czyli to coś jakby o mnie, czy nie tak, co?). Głosowanie tylko do 21 stycznia do południa, więc już wy, borsuczki moje, wiecie, co trzeba zrobić żeby przejechać się traktorkiem dookoła Koszelewa na nowiuśkich oponkach. Na razie za wesoło nie jest, bo zbliżam się do strefy spadkowej, ale z waszą pomocą damy radę. Tutaj jest moje zgłaszanie (kod I00267). A tu cała kategoria z rańkingiem. Żeby ja dostałem te oponki, słać trzeba sesemeska o treści „I00267” (tam jest duże „i”, a nie cyfra 1; dalej cyfry) na numer 7144. Kosztuje tyle co setka u Maciaszczyka, znaczy się 1,22 zł.